"ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย" - นิยาย "ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย" : Dek-D.com - Writer
×

    "ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย"

    "ข้าเป็นคนเดียวรึเปล่านะที่ไม่มีด้ายแดง แต่ทำไมข้ากลับคิดว่าการไม่มีมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วกันนะ?" ... "ข้าจะอยู่รอจนกว่าจะได้ยินประโยคนั้นของท่านทั้งหมด"

    ผู้เข้าชมรวม

    267

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    267

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    3
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  12 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 มิ.ย. 65 / 22:30 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


     

    เรื่องนี้จะเป็นโลกของจีนโบราณนะคะ และที่สำคัญที่สุดคือด้ายแดงที่เชื่อมโยงคู่แท้อยู่ตรงที่ข้อเท้าของทั้งสอง (เรดเทรดเวิร์ส)

     

    นี่คือนิยายเรื่องแรกที่ไรท์ได้นำมาเขียนอย่างเป็นจริงเป็นจังค่ะดังนั้นถ้าหากมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามกันขอให้สนุกกับเรื่อง"ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย"นี้นะคะ


     

    การเดินทางของกวีพเนจรไร้ด้ายแดงผู้หนึ่ง 'ฟาหยาง' ที่ได้พบกับเด็กหนุ่มผู้ขอมาเป็นศิษย์และร่วมเดินทางไปกับเขา​ แต่ก็มี​ คดีแปลก ๆ​ เกิดขึ้น​ และในการเดินทางครั้งนี้ก็ทำให้เขาได้รู้สึกถึงชิ้นส่วนความทรงจำที่ค่อย ๆ ปรากฏและเชื่อมต่อกันจนทำให้เขาได้รู้ว่า...

    กรุณาเลื่อนแท็กให้หมดก่อนที่จะอ่านนะคะ จะได้ไม่มีอะไรสงสัยกันเนอะ และเรื่องนี้ทำเป็นนิยายคู่นะคะเป็นแบบที่โลกเดียวกันแต่คนละคู่ค่ะ ไปอ่านกันได้นะคะ-->

    ทาง: readAwrite 

    ชื่อเรื่อง: เมื่อใดข้าจักได้อยู่อย่างสงบเสียที

              ผู้แต่ง: QueenZ.( แต่ตอนนี้เค้าปิดไปแล้วค่ะ,_,) )

    ชื่อของบุคคล สถานที่ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ให้ทุกท่านนึกเสียว่าเป็นโลกของไรท์นะคะ <3

    ​​​​​.

    .

    .

    .

    ​.

    .

    .

    " ขอเชิญชวนทุกท่านมาร่วมกราบไหว้บูชาศาลเจ้าแห่งนี้ในวันสำคัญเช่นนี้ ขอให้ได้มีวาสนาได้พบคนรักมีโชคลาภเงินทองเรื่องการเรียน การทำงานก็ขอให้ประสบความสำเร็จ "

    " ท่านเป็นใครกัน...? "

    .

    .

    .

    .

    .

    ภาพที่ปรากฏคือชายหนุ่มวัยรุ่นกำลังนั่งสนทนากับชายคนหนึ่ง

    " แล้วถ้าท่านเสียข้าไป...ท่านจะเสียใจไหมขอรับ ? "​​​​​

    " เสียใจสิ ข้าจะไม่ยอมเสียเจ้าไปหรอกนะไม่ว่ายังไงข้าก็จะให้เจ้าได้อยู่ต่อไป "​​​​​

    " ข้าก็เช่นกันจะไม่ยอมเสียท่านไป ! "

    .

    .

    .

    .

    .

    "...นี่ข้าต้องทำอย่างไร..ทำไมท่านไม่บอกอะไรข้าเลย..."

    บุรุษหนุ่มร่างสูง เปล่งเสียงตะโกนดังสนั่น ความรู้สึกของเขาแสดงออกมาจากดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความเจ็บปวด ความสับสนและไม่เข้าใจก่อนที่ประโยคสุดท้ายจะถูกเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้ม

    " ข้าจะอยู่รอจนกว่าจะได้ยินประโยคนั้นของท่านทั้งหมด "

    ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ ช่วยคอมเม้นต์กันเยอะ ๆ นะคะ อยากอ่านมากค่ะ\\^^\\

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น